Onze fysiotherapeuten over het programma Hersenrevalidatie

Douwe: “Uiteindelijk is het voor onze doelgroep belangrijk om vroegtijdig aan de slag te gaan. In het eerste jaar na een beroerte zijn de hersenen het meest plastisch. Door ze dan gelijk te activeren wordt de schade beperkt. Het hersenrevalidatieprogramma duurt twaalf weken. De eerste vier weken bezoeken de patiënten twee keer per week een fysiotherapeut, daarna vier weken lang één keer per week. De laatste vier weken om de week. De eerste twaalf weken zijn de patiënten ook nog onder controle van het ziekenhuis. Na afloop van het programma krijgen ze nog nazorg van een verpleegkundig specialist. Na een jaar volgt een follow-up meeting. Dan komen de patiënten terug om te kijken waar ze dan staan.”

“Het programma is erop gericht om de patiënten nieuwe vaardigheden aan te leren”, vertelt Dedde. “Eén van de belangrijkste pijlers is om mensen weer naar buiten te laten gaan en te laten sporten. Dit vermindert de symptomen.” Douwe vult aan: “Ook proberen we een gezonde levensstijl te promoten. Roken, stress, vet eten; het zijn allemaal zaken die mogelijk bijdragen aan CVA.”

Door het afnemen van fysieke testen tijdens het programma herkennen de fysiotherapeuten fysieke problemen en beperkingen. Aan het begin en het einde van het traject worden patiënten getest om hun progressie in kaart te brengen. “De trainingen duren een uur. Het eerste halfuur is gericht op cardio- en intervaltraining, om de conditie te verhogen. Het tweede halfuur werken we aan kracht en balans. Ook is er individuele aandacht om zaken te bespreken waar patiënten tegenaan lopen in het dagelijks leven”, vertelt Douwe.

De trainingsgroepen bestaan uit vier à vijf personen. Een mooie toevoeging, want zo hebben de patiënten ook steun aan elkaar. “Vaak drinken ze een kop koffie en trekken met elkaar op om elkaar te stimuleren”, vertelt Dedde. “Dit is ook ons doel: we geven veel informatie, maar ze moeten het zelf doen. Patiënten die er moeite mee hebben, worden meegenomen door patiënten die er sterker in staan. Wat ze uiteindelijk verbindt, is dat ze allemaal hetzelfde hebben meegemaakt.”